پاسخ:با سلام. هيچ يك از جنگهاي پيامبر جنبه خشونت طلبي و بي رحمي و تهاجم نداشت بلكه يا به سبب فتنه و نقض عهد طرف مقابل بود،مانند جنگ با بني قنيقاع در مدينه و جنگ با مشركان درفتح مكه كه به سبب نقض عهد قريش در صلح حديبيه روي داد يا براي جلوگيري از تجاوز بود مانند جنگ احد و خندق و يا قصاص و مقابله به مثل و يا به سبب محاصره اقتصادي بود، مثل جنگ بدر و يا پيشگيري از تجاوز و فتنه بود مانند : تجاوزهاي پراكنده عمال روم و امپراطوري روم و هم چنين ايران وعوامل آنان در سر حدات و جنگ تبوك . حتي روميان سفير پيامبر را كشتند.

«جورح سيل» انگليسي مي گويد : « آن ها كه مي پندارند شريعت اسلام با زور شمشير پيش رفته است ، خيانت و خدعه بزرگي مرتكب شده اند .» آرنولد نيز مي گويد : « پيروزي اسلام عمدتاً بدون شمشير بود و جز در موارد كمي متوسل به شمشير مي شد. »

رفتار اخلاقي و عاطفي پيامبر رحمت در جنگ با دشمنان كينه توز بسيار عجيب است از جمله اين كه در جنگ حنين نه فقط اكثريت را بخشيد و اموال و اسيرانشان را برگرداند بلكه مالك بن عوف رهبر هوازن را نيز عفو كرد و صد شتر به او داد و بعد از اين كه مالك اسلام آورد پيامبر او را به رهبري مسلمانان هوازن و بني سعد كه به نوشته ابي هاشم شش هزار نفر بودند گمارد و بني سعد را بخشيد.

نيز در فتح مكه دشمنان ديرينه و كينه توز پيامبر كه اسير شده بودند، برخي از مسلمانان مانند سعد بن عباده فرياد اليوم يوم الملحمه(امروز روز انتقام است) سر دادند. حضرت فرمود: بگوييد: اليوم يوم المرحمه(امروز روز رحمت است) و در برابر چشمان وحشت زده مردم مكه و سران جنگ افروز آن فرمود: برويد همه شما آزاد هستيد.

در جنگ خيبر وقتي به او پيشنهاد شد كه راه آب را به قلعه يهوديان ببندد يا آب مشروب آنان را مسموم كند، به شدت مخالفت نمود و ايجاد مسموميت در شهر دشمنان و به طور كلي در همه جا را نهي كرد.

به هنگام محاصره خيبر توسط مسلمان شخصي به نام «اسود راعي» كه وظيفه چراندن گوسفندان يهوديان خيبر را بر عهده داشت با گله گوسفندان به مسلمانان پناهنده شد اما پيامبر فرمود گوسفندان امانت يهود پيش شما است هر چند در حال جنگيم ولي بايد آنها رابرگرداني. اين در حالي بود كه مسلمانان به دليل دوري از خانه و كاشانه خود به شدت به گوشت و شير گوسفندان نيازمند بودند و بسياري از آنان در حال گرسنگي به سر مي‌بردند. آيا چنين رويه‌اي را در هيچ يك از جنگ‌هاي حال حاضر يا عهد قديم مشاهده نموده‌ايد؟

در جنگ خندق نيز پس از مرگ «عمروبن عبدود» به دست علي (ع) «نوفل ابن عبدالله» سردار ديگر مشركان به خندق پرت شد و ابوسفيان از ترس تلافي پيامبر (ص) و مثله شدن جسد او به جاي جسد حمزه مبلغ ده هزار دينار يا درهم برايش فرستاد تا جسد او را برگرداند، اما پيامبر هم پول و هم جسد را برگرداند و فرمود: ما پول مرده نمي خوريم.

وقتي در جنگ احد دندان رسول خدا شكسته شد و جراحات متعددي بر پيكر نازنين حضرت وارد شد به ايشان گفتند: دشمنان را لعن كن. حضرت فرمود : «اني لم ابعث لعاناً ولكن بعثت داعيا و رحمهً ؛ من به عنوان بدگو و نفرين كننده مبعوث نشده ام بلكه مبعوث شده‌ام تا هدايت گر و صاحب رحمت باشم» سپس دست به آسمان بلند كرد و گفت : خدايا! اين قوم را هدايت كن زيرا كه كوته نظر و نادانند .

از اين گونه وقايع كه دال بر عطوفت و مهرباني و منطق دين مبين اسلام است در تاريخ اسلام بي شمار است .[1]

اما رفتار خلفاي اهل‌سنت در حمله به مناطق گوناگون را هرگز نبايد از چشم اسلام ديد و عنوان اسلامي بر آن‌ها نهاد. بزرگترين دليل بر اشكال داشتن اين حركت آنان، عدم حضور اميرمومنان علي‌بن ابي‌طالب در جنگ‌هاي عصر خلفاي سه‌گانه اهل‌سنت است (به گونه‌اي كه ايشان حتي در يكي از جنگ‌هاي آنان شركت نكرد).

با اين همه ذكر اين نكته بسيار حائز اهميت است كه برخلاف تصور شما ساير اديان الهي كه رهبر آن موفق به ايجاد دولت شده است براي دعوت ديگران به يكتا پرستي به مبارزه و جنگ با طاغوت زمان خويش برخواسته‌اند و اين مسئله تنها از خصوصيات دين اسلام نيست. به عنوان مثال مي‌توانيد به زندگي پيامبراني چون: داود، سليمان، موسي و ... مراجعه فرماييد.

--------------------------------------------------------------------------------

[1] . براي اطلاع بيشتر ر.ك : علي اكبر حسني ،تاريخ تحليلي و سياسي اسلام .